อาการที่พบเห็นได้โดยทั่วไป คือ จะเริ่มจากการที่ไม่ยอมไปโรงเรียน หรือทำงาน ไม่ออกจากบ้าน ไม่ทำอะไร เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ยอมออกมาพบใคร ใช้เวลาอยู่กับตัวเองนานมาก ไม่ยอมให้ใครเข้าถึง จะนอนตอนกลางวันและตื่นขึ้นมาในตอนกลางคือ และกิจวัตรที่ทำทุกคืนอาจจะเหมือนกับและต่างกับไปตามละคน แต่ส่วนมากแล้วคือ การเช็คอีเมลล์ ดูหนัง ดูทีวี เล่นเกม อ่านหนังสือการ์ตูน มีบางข้อมูลกล่าวว่าพวกเขาจะเล่นแชทด้วย แต่การเล่นแชทนี้จะเป็นเสมือนการสร้างโลกให้ตัวเอง แต่ก็ไม่ได้พูดคุยกับใคร เพียงแค่ต้องการเข้าไปมีตัวตนในโลกเสมือนเท่านั้น
ประเภทหนัง การ์ตูน หรือ เกมที่เล่นก็จะเป็นประเภทที่มีความรุนแรง ประเภทเกมฆ่าฟันกัน เพราะพวกเข้าต้องการที่จะปลดปล่อยความรู้สึกไปกับเกม หรือหนังที่ดู นอกจากนี้ยังการลอกเลียนแบบพฤติกรรมในเกมหรือในหนังอีกด้วย ซึ่งเป็นหนึ่งในสาเหตุที่มีการก่อคดีอาชญากรรมขึ้น ซึ่งจะขอกล่าวไว้ในบทต่อไป
ไม่เพียงแต่การเก็บตัวอยู่แต่ในห้องเท่านั้น บางครั้งพวกเขาก็จะมีบ้างที่ออกมาข้างนอกห้องนอน (บางกลุ่ม) อย่างเช่น ออกมาห้องครัว แต่นั่นก็เพื่อมาหาของกิน หรือ ออกไปร้านสะดวกซื้อใกล้บ้าน
ส่วนพฤติกรรมที่มีอาการความน่าเป็นห่วงที่หนักสุดคือ อาการเหม่อลอย จ้องแต่ที่เพียง ผนัง หรือ กำแพงห้องเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ไม่ทำอะไร และ บางครั้งก็ไม่ยอมทานข้าว
ซึ่งพฤติกรรมพวกนี้จะพบได้ในกลุ่มครอบครัวของคนชั้นกลาง หรือ กลุ่มคนชั้นกลางระดับสูง คือ ครอบครัวเหล่านี้พอมีกำลังทรัพย์ที่จะเลี้ยงดูลูกตัวเองได้ แต่ไม่พอที่จะพาให้ลูกตัวเองหลีกหนีจากความกดดันไปต่างประเทศได้เป็นต้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น